முன்னெல்லாம் என் அத்தை, வீட்டுக்கு வாங்கிவரும் சாமான் பொட்டலங்களை, அந்த நியூஸ்பேப்பர் கிழியாமல் பொறுமையாக பிரித்து, கட்டி வரும் சணல் கயிறை (ரப்பர் பேண்ட் வரவில்லை) முடிச்சு போட்டு சேர்த்து பந்தாக சுருட்டி வைத்திருப்பார்கள். மெட்ராஸிலிருந்து நாங்கள் ஊர் திரும்பும்போது ரயிலில் இரவு சாப்பிட இட்லியை வாழை இலையில் மடித்து சேர்த்து வைத்திருக்கும் பேப்பரில் பாக் செய்து சணலால் கட்டி தருவார்கள்.
இன்று உலகெங்கும் கடைகளில் சாமான் பாக் செய்து தரப்படும் ப்ளாஸ்டிக் பை செய்ய ஆரம்பித்தது ஸ்வீடன் நாட்டில். அது தோன்றிய வடிவைக் கொண்டு அதை Tea-shirt bag என்றே அழைத்தார்களாம். அமெரிக்காவுக்கே அது 1972ல் தான் வந்ததாம். இப்போ சிகாகோவில் ஹைவே, ஆறு/ஏரிகள், கடற்கரைகளிலெல்லாம் கிடக்கும் ப்ளாஸ்டிக் பை, பாட்டில்களை எடுத்து சுத்தம் செய்ய தன்னார்வர்களை அழைக்கிறார்கள். அவர்களும் வந்து செய்கிறார்கள்.
நம்ம ஊரில் எங்கே பார்த்தாலும், வீசி எறியப்பட்ட இந்த பைகள்தான் கண்ணில் படுகின்றன. குழந்தைகள் ப்ளாஸ்டிக் பை வைத்து விளையாடாமல் பார்த்துக் கொள்ளுங்கள்.
ஏர் கண்டிஷனர்களின் மூதாதையர்கள் ரோமானியர்கள். அவர்கள் வீட்டின் சுவர்களில் வாய்க்கால் (Aquaduct) அமைத்து அதில் தண்ணீர் விட்டு குளிர வைத்தார்கள். சில நூறு ஆண்டுகளுக்குப்பின் சீன பேரரசர் க்ஸுவான்சாங், தண்ணீரை ஸ்ப்ரே செய்து விசிறிகள் கொண்டு தன் அரண்மனையை கூலாக வைத்திருந்தாராம். 1842ல் கம்ப்ரஸர் கொண்டு ஐஸ் செய்து வைத்து காற்றை ஜில் ஆக்கினார்கள்.
கடைசியில் 1902ல், Willis Haviland Carrier மின்சாரத்தில் இயங்கும் ஏர் கண்டிஷனர்களை கண்டுபிடித்தார். இந்த சம்மரில் நாம் வியர்வை, கொசுக்கடி எதுவுமில்லாமல் தூங்குகிறோமே, அதற்கு இந்த ஏசி முன்னோடிகளுக்கு நன்றி சொல்வோம்.
